Akıllı Koyun

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Şu evrende ne varsa, hepsi başka biçimde. Kimi ağaç dal salmış, göklere kucak açmış. Kiminin boyu ufak, nedense bodur kalmış. Öyle insan vardır ki, dili dikendir batar. Öylesi de vardır ki, dilinden ballar akar. Bu masalı anlatan tatlı dilli ihtiyar, dedi ki bana; her masalda mutlaka güzel bir öğüt yatar. Uzun söze ne gerek, masala başlayalım, iyileri övelim, kötüleri taşlayalım.

       Bir gün hayvanlar kralı ormanda yiyecek bir şeyler bulmak için dolaşırken güzel, besili bir koyuna rastlamış. Gözleri sevinçle parlamış.

       -"Oh... tam bana göre bir av. Bugün şansım yerinde galiba." diye düşünüp sessiz adımlarla koyuna yaklaşmış. Koyun, karşısında aslanı görünce çok korkmuş ve:

       -"Sayın kralım ne olur beni yemeyin. Küçük bir yavrum var. Bana bir iyilik yapın canımı bağışlayın." diye yalvarmış.

       Aslan:

       -"Boşuna yalvarıp durma. Ben iyilik yapmayı, kimseye yardım etmeyi hiç sevmem. Sen yıllardır insanlara iyilik edersin, yününü, sütünü verirsin. Etinden, kemiğinden, derinden hatta iç organlarından yararlanmaya bakarlar. Onlar senin bu iyiliğine karşı ne yaparlar. Seni keser afiyetle yerler. Oysa ben insanları gördüğüm yerde parçalarım. Öldürürüm. Ama onlar gene de bana saygı duyarlar. Sevdiklerine, güçlü bulduklarına 'aslanım' derler. Çocuklarının isimlerini aslan koyarlar. Sen hiç insanların birbirlerine 'koyunum' dediklerini işittin mi? Yada bir insana koyun adı verildiğini duydun mu?" diye sormuş.

       Koyun, aslanın sözlerini bir süre dikkatle dinledikten sonra:

       -"Sayın kralımız, sözlerinizde gerçek payı var. Ama tümü doğru değil. Ben iyilik etmekten hiç bir zarar görmedim." demiş.

       Aslan:

       -"Nasıl zarar görmediğini söyleyebilirsin? bütün bu başına gelenler yaptığın iyiliklerden ötürü değil mi?" diye haykırmış.

       Koyun:

       -"Yanılıyorsunuz efendim. Ben insanlara yardım etmemden ötürü hiç bir zarar görmedim." demiş.

       Aslan:

-"Öyle ise sana kendini savunman için izin veriyorum. Eğer yaptığın iyiliklerin yararını gördüğünü bana kanıtlayabilirsen ben de sana iyilik yapar, seni yemekten vazgeçerim, yoksa elimden kurtulamazsın." demiş.

       Koyun da razı olmuş ve demiş ki:

       -"Sayın kralım, insanların çok güzel bir ata sözü vardır. 'İyilik eden iyilik bulur'. Biz, insanlara yünümüzü, sütümüzü verip onlara iyilik ederiz ve yardımcı oluruz. Onlar ise bizi düşmanlarımızdan korurlar. Kışın üşümememiz için barınaklar yaparlar. Yiyeceğimizi, içeceğimizi ayağımıza kadar getirip bize en iyi şekilde bakarlar. Bu şekilde birbirimize karşılıklı yardımda bulunarak yaşamımızı sürdürürüz."

       Aslan:

       -"Sonra da sizi kesip afiyetle yerler değil mi? Bizi insanlar korumuyorlar, barınaklar yapmıyorlar da biz yaşamıyor muyuz sanki?" diye alaylı alaylı gülmüş.

       Koyun:

       -"Ama efendimiz siz kuvvetlisiniz. Kuvvetiniz sayesinde düşmanlarınızdan kolayca kurtulabilirsiniz. Hem şunu da unutmayınız ki, sizler bir defanda üç dört yavru yapabildiniz, bizler ise bir yavru yaptığımız halde dünyada koyun sayısı aslan sayısından çok daha fazladır. Varlığımızı, sizlerden çok oluşumuzu bu karşılıklı yardımlaşmamıza borçluyuz. İnsanlar olmasaydı belki de şimdi soyumuz çoktan tükenmiş olurdu."

       Aslan koyuna için için hak vermiş, ama:

       -"Peki size bu denli iyi davranan insanlar niçin çocuklarına, sevdiklerine sizin isminizi değil de bizim ismimizi koyuyorlar?" diye sormadan edememiş.

       Koyun:

       -"İnsanlar," demiş, "güçlükleri severler. Size olan hayranlıkları bu yüzdendir. Yırtıcılığınızı hiç mi hiç sevmezler. Bu yüzden de sizi gördükleri yerde öldürürler. Bize ise kol kanat gerip düşmanlarımızdan korurlar.

       Aslan akıllı koyuna hak vermiş.

       -"Evet çok haklısın. Biz güçlüyüz ama etrafımıza kötü davrandığımız için huzursuz hayvanlarız. Siz koyunlar ise güçsüzlüğünüze rağmen iyilik etmenin rahatlığı içinde mutlu yaşıyorsunuz. İyilik ve yardımlaşma kötüye kullanılan güçten çok daha güzel bir şey." demiş, sonra da sözünde durup koyunu yememiş, oradan uzaklaşmış.